Onlangs meldde doctor Sehroon Khan van het World Agroforestry Centre and Kunming Institute of Biology, dat Chinese en Pakistaanse onderzoekers een schimmel hebben ontdekt die polyurethaan-plastic als voedsel blijkt te gebruiken.
Dit is natuurlijk een heel interessante vondst. Het zou super zijn als micro-organismen ook niet-composteerbare plastics zouden kunnen afbreken. We moeten het goede nieuws echter ook in het juiste perspectief plaatsen.
De schimmel tast het plastic aan en doet het uiteenvallen. Ja, maar breekt het die kleine plastic partikels dan ook verder biologisch af ? Of krijg je enkel fragmentatie tot kleine stukjes plastic, die dan misschien uit het oog verdwenen zijn, maar nog steeds in de bodem aanwezig zijn. Want dan gelijkt het sterk op de plastic soep in de oceanen en dat is niet wat we willen, denk ik.
Bovendien gaat het hier blijkbaar over één specifieke soort plastic (polyurethaan), dat niet eens de meest voorkomende plasticsoort is. De vraag stelt zich wat de schimmel dan met de andere plasticsoorten aanvangt.
Al bij al een interessante vaststelling dus, met zeker potentieel als het werkelijk om biodegradatie gaat. Als dat niet het geval is en het een louter visueel fenomeen is, dan is het opletten geblazen. Het zou de nonchalance van de zwerfvervuilers kunnen versterken en dan zijn we nog verder van huis. Opvolgen, dus…
